Web www.hugovandermolen.nl

"Hoe lang duurt duurzaamheid?

De mens (Homo Sapiens) bestaat ca. 200.00 jaar, wellicht 300.000 jaar en de verspreiding van onze soort vanuit Afrika naar de rest van de wereld begon waarschijnlijk pas ca. 70.000 jaar geleden. Zie Wikipedia.

Daarom staat op het (zeer leesbare, onderhoudende, geologie-college-achtige) boek "De menselijke maat", van emeritus hoogleraar geologie, Salomon Kroonenberg, het volgende op de achterflap:

"Hoe lang duurt duurzaamheid? Hoe eeuwig zingen de bossen? Wanneer begint de volgende ijstijd? Komen er nog grotere vloedgolven dan die van Fukushima? Het zijn allemaal vragen die ons dwingen ver vooruit te blikken. Wij mensen kijken door een zo nauw sleutelgat dat we denken dat het klimaat nu voor het eerst verandert en dat het niet meer zal gebeuren als we maar braaf zijn. Het heeft meer zin minstens tot het jaar 10.000 te kijken, omdat natuurlijke processen als klimaatverandering, zeespiegelstijging, aardbevingen en vulkanische erupties in veel grotere tijdschalen fluctueren. Wie zegt dat de aarde er aan gaat, bedoelt niet de aarde maar de mensheid. Een kleinzielig antropocentrisch wereldbeeld dat geen recht doet aan het feit dat de mens voor de aarde, zoals Mark Twain zegt, niets meer is dan het likje verf op het topje van de Eiffeltoren".

Definities van duurzaam

Kees de Lange schrijft het volgende in OpinieZ, 26-1-2020:

"In de bètawetenschappen worden begrippen gebruikt die altijd onmiddellijk van een sluitende definitie worden voorzien. Zo weten natuurkundigen dat het woord energie eenduidig gedefinieerd is als de integraal van het inproduct van kracht en weg. Ook woorden als kracht, spanning en vermogen hebben een eenduidige betekenis: een essentiële voorwaarde voor communicatie tussen natuurwetenschappers.

In de alfawereld worden woorden gebruikt vanwege hun gevoelsinhoud. Een sluitende beschrijving van hun betekenis is bijna nooit aan de orde. En natuurlijk krijgen we allemaal een goed gevoel bij woorden als liefde, vrede, solidariteit, kracht, energie…. Maar omdat iedereen die die woorden met graagte gebruikt er zijn eigen betekenis aan hecht, is het resultaat in alfaland doorgaans een Babylonische spraakverwarring"..............     Afbeelding: Pieter Brueghel de Oude (1525–1530), de toren van Babel.

......... De EU is met name dol op het begrip duurzaam. Wat duurzaam heden ten dage geacht wordt te betekenen, zult u van de EU niet horen. Wel wordt ad nauseam betoogd dat het bouwen van windmolens die na 15 jaar afgeschreven zijn, en het verstoken van biomassa die vooral vanaf andere continenten aangevoerd moet worden, zeer duurzaam zijn. Kernenergie, met centrales die 60 jaar meegaan, zou dan weer niet duurzaam zijn. De EU-geest is onnavolgbaar."

De VN-commissie Brundtland uit 1987 doet een poging tot definitie: duurzame ontwikkeling is per definitie een ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen).

Bij duurzame ontwikkeling is sprake van een evenwicht tussen ecologische, economische en sociale belangen. (Bron: Hetzler, oktober 7, 2016 5:41 pm in een commentaar op climategate.nl over een boek (door Etscheit) over landschapsvervuiling door windmolens in Duitsland: Geopferte Landschaften, wie die Energiewende unsere umwelt zerstört: "Ooit moet het botsen en komt de aap uit de mouw: hernieuwbaar is in strijd met duurzaam", aldus Hetzler). Toch worden de begrippen hernieuwbaar en duurzaam vaak door elkaar gebruikt als zouden ze als begrip uitwisselbaar zijn.   -------------------------------------------------------------->> klik voor een vergroting

Simon Rozendaal (Elsevier) betoogt per november 2010 in een video dat vanwege een gebrek aan voldoende zeldzame metalen veel ontwikkelingen die men nu als duurzaam beschouwd (windmolens, elektrische auto's, zonnecellen) absoluut niet duurzaam zijn. Hij baseert zich o.a. op het tijdschrift NWT van november 2010.

Of die energievormen ook "duurzaam" zijn is bij elke vorm en uitvoering nog maar de vraag. In elk geval is dat geen vanzelfsprekendheid. Lees meer......

Paul Scheffer legt op Climategate.nl van 10-7-2019 uit: "duurzaamheid zonder ernstige maatschappelijke schade bestaat niet."

Jan Smelik shrijft hier op 20-9-2020 over de dilemma's bij de keuze voor klimaatopwarming-bestrijding en de zorg voor ons milieu:
De negatieve bijwerkingen van de groene medicijnen variëren van grote teruggang in insecten en vogelstand, zware milieuvervuiling bij het delven van de benodigde zeldzame grondstoffen in bijvoorbeeld Congo, China en Bolivia. Het onbruikbaar maken van agrarische grond of natuur ten behoeve van zonneweiden of het kweken van biobrandstoffen, het omhakken van wouden boor biomassa, en het moeilijk te recyclen afval van PV-panelen en windturbines na hun economische levensduur. De lijst is lang en incompleet, maar de schadelijke effecten blijven nog lang doorwerken. Zitten we wel op de goede weg? Voor een eerdere video over windmolens zie hier.

China stelt zich ten doel om in 2020 zeker 15% van de energiebehoefte op te wekken uit duurzame energie, zoals wind en water (FD, 2-1-2010).

Nederland: Ondanks een toename van het aantal windturbines (windmolens), werd er in ons land in 2010 13% minder windenergie geproduceerd. Het waaide volgens het CBS gewoon weinig, slechts 77% van wat het gemiddeld waait.
Overigens bleef het percentage duurzaam geproduceerde energie in ons land in 2010 wel 9%, net als het jaar ervoor, geheel overeenkomstig de doelstellingen van de Europesche Unie.
Bron: www.dutchnews.nl, 28-2-2011, die zich baseren op het CBS. Maar een groot deel van die "duurzame" energie werdt geproduceerd door de bijstook van houpellets.......

Hernieuwbare energie is energie die in principe niet opraakt, zoals bv. windenergie, zonne-energie, getijden-energie, rivierstroom-energie, aardwarmte-energie en vele andere vormen van energieopwekking.

Of die energievormen ook "duurzaam" zijn is bij elke vorm en uitvoering nog maar de vraag. In elk geval is dat geen vanzelfsprekendheid. Zie boven en Lees meer......

% hernieuwbare energie in diverse landen en regio's

Europesche Unie:
2010: 12,1%; 2011: 13%; doelstelling 2020: 20%

Nederland:
201O: 4,2%; 2011: 4,3%; doelstelling 2020: 14%

België: 2011: 4,1%

Finland:
2011: 31,8%

Letland:
2011: 33,1%

Luxemburg:
2011: 2,9%

Zweden:
2011: 46,8%

Scandinavische landen scoren hoog vanwege hun vele waterkrachtcentrales.

Bron: FD, 3-5-2013

Zon- en windenergie maken nog maar een heel kleine fractie uit van het geheel, veel minder dan veel mensen zouden denken, althans mensen die afgaan op wat ze in ons land uit de media vernemen.

Omdat windmolens geen energie kunnen leveren als het te veel of te weinig waait en ze dikwijls stil staan wegens te veel of te weinig wind, schade of onderhoud, moet elk geïnstalleerd windmolenpark een zgn. back-up systeem hebben van conventionele energie: gas- of kolencentrale. In de praktijk de makkelijker in- en uitschakelbare gascentrales. Bij zeilschepen heb je af en toe een motor nodig of moet je aan de riemen gaan trekken.......

Ook zou men bv. bv. een waterbassin leeg kunnen laten lopen, dat eerst door de windmolen-energie was gevuld of andere systemen met hetzelfde doel. Dat maakt windenergie extra duur.
Energievraag aansturen met "smard grid" technieken (zie enkele alineas hier boven) zou kunnen helpen bovengenoemde problemen enigszins te "masseren". Dat kan volgens sommigen wel 1000 MegaWatt capaciteit schelen (bron: Kloot Meijburg en Schalij, FD, ... januari 2012).

Investeren in hernieuwbare energie ?

Jeff Siegel e.a. zien het anno 2008 helemaal zitten.

klik hier.

uitg. John Wileu & Sons, 2008

Overigens zijn ze in hun boek overtuigd van de zgn. "Peak Oil" theorie en zou die peak ontstaan tussen 2008 en 2025.
Anno 2016 staan de kranten echter vol van de angst voor "stranded assets", fossiele brandstof waar de eigenaren mee in hun maag zouden blijven zitten (althans in de grond) als waardeloos geworden door de verwachte "energiestransitie" waar iedereen het nu over heeft.
Voorspellen blijft moeilijk, dat blijkt maar weer eens.

Hij is erg bezorgd dat er sprake is dat pensioenfondsen in hernieuwbare energie zouden gaan investeren, met name in windenergie:

"Global warming’ is één van de hypes waaraan de mensheid constant behoefte schijnt te hebben. Het is de laatste in het allesbehalve volledige rijtje van de millennium bug, de zure regen, peak oil, de populatiebom, eugenetica, de nucleaire winter, dolle dinsdag, de heksenjachten, de kruistochten, etc. Van de fysica en bewijsvoering deugt ook nu niets en het gaat dan ook nu weer vanzelf over, net zoals alle andere hypes"

"Wanneer in de niet al te verre toekomst de klimaatsverandering door CO2 definitief van de agenda is afgevoerd, hebben de renewables geen enkel bestaansrecht meer om de aarde te redden. De windfarms moeten dan geheel op eigen kracht economisch kunnen renderen, concurrerend tegen andere energieleveranciers. De diverse schattingen voor rendement lopen nogal uiteen, maar de kostenexplosie van de energiewendes bijvoorbeeld in Duitsland, Engeland en Spanje geven geen aanleiding tot optimisme. Een belangrijke factor is ook de beperkte fysieke levensduur van windturbines van 15-20 jaar ten gevolge van hoge belastingenkrachten, hetgeen tot overmatige vervangingskosten zal gaan leiden. Het laat zich dus aanzien dat investeringen in deze branche – objectief gezien – overmatige risico’s met zich meebrengen. Het is alleen de waan van de dag – het redden van de aarde – die blind maakt voor deze latente financiële catastrofes. Ik wil niet dat deze avonturen worden beleefd met mijn opgebouwd pensioenrecht en ik geloof dat vele lotgenoten mijn mening delen".

Pensioenfondsen kunnen echt wel failliet gaan, ook in Nederland.

Dat overkwam de Nederlandsche Maatschappij van Zekerheidsstelling voor Ambtenaren en Beambten, NV, gevestigd te Amsterdam, opgericht 27-6-1891.
(afmeting: ca. 18 x 26 cm., sierand van het bekende muzieknotenschrift van de drukker Joh. Enschede en Zonen, Haarlem).

klik voor een vergroting

Deze maatschappij kan worden beschouwd als een voorloper van de huidige pensioenfondsen. De vele afstempelingen op voor-en achterzijde van dit aandeel getuigen er van dat het de firma in de jaren 1920 slecht verging en dat vele beambten in die jaren hun pensioen in een faillissement zagen opgaan. Ik meen ergens gelezen te hebben dat hun vele (door de Russische staat gegarandeerde) beleggingen in Rusland na de revolutie van 1917 waardeloos werden.
U kunt hier meer van dit soort stukken zien en kopen:
Wie kan me de gedetailleerde geschiedenis van dit fonds veretellen ?

Duurzaam beleggen

Op 21-9-2019 wijdt Elsevier Weekblad haar verhaal van de Week aan "Beleggen voor een Betere Wereld", met als kop: "Duurzaam ondernemen, groen beleggen. Je hoort niet anders. Maar die run op verantwoorde beleggingen heeft behalve - fiscale - voordelen ook nadelen. En hoe groen is groen ? Lees verder.     <-----------------klik vooreen vergroting

Kees de Lange schrijft het volgende in OpinieZ, 26-1-2020:

“Duurzaam”

De EU is met name dol op het begrip duurzaam. Wat duurzaam heden ten dage geacht wordt te betekenen, zult u van de EU niet horen. Wel wordt ad nauseam betoogd dat het bouwen van windmolens die na 15 jaar afgeschreven zijn, en het verstoken van biomassa die vooral vanaf andere continenten aangevoerd moet worden, zeer duurzaam zijn. Kernenergie, met centrales die 60 jaar meegaan, zou dan weer niet duurzaam zijn. De EU-geest is onnavolgbaar..................... met name het woord duurzaam wordt door de EU ingezet om onze financiële instellingen als banken, pensioenfondsen en verzekeraars in een ongekende wurggreep te krijgen. Want duurzaamheid, daar kan toch niemand tegen zijn? Misschien is de werkelijkheid toch genuanceerder. Luister en huiver….

(red., HHvdM: In de energietransitie wordt de minder groene kant van hernieuwbare energie nog wel eens vergeten. In onderstaande video wat aandacht voor de zwarte kant van groen).

Financiële wurggreep

Financiële instellingen waarin veel geld omgaat voeren een beleggingsbeleid. De EU is vastbesloten daar grip op te krijgen door de beleggers te dwingen om de zogenaamde ESG-factoren (E voor Environment, S voor Social, en G voor Governance) zwaar mee te laten wegen. Hiermee worden de pijlen zeer direct gericht op de beleggingsvrijheid van financiële instellingen. Waar voorheen de markt geacht werd regulerend te werken, wordt steeds meer centralistische overheidsdwang de norm.

Groene eisen

De EU-Commissie heeft een High Level Expert Group benoemd, die in 2018 een rapport uitbracht dat stelde dat de financiële sector moest gaan bijdragen aan duurzaamheid door ESG onderdeel van de beleggingsstrategie te maken. Deze EU-strategie beoogt om een zogenaamde EU-Taxonomie voor duurzaamheid op te zetten om beleggers te dwingen expliciet aandacht aan ESG te schenken, door bij het adviseren van particuliere beleggers door vermogensbeheerders expliciet ESG-voorkeuren aan te bevelen, door expliciet ‘groene’ obligaties te pushen, en door middel van beleggingsbeleid laag koolstofgebruik te bevorderen.

Duurzaamheidslabel

De EU-Taxonomie gebruikt ‘duurzaamheid’ als rechtvaardiging voor haar voorstellen. Daaronder verstaat men dat een activiteit positief moet bijdragen aan EU-doelen als beperking(?) van de klimaatverandering, duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, overgang naar een circulaire economie, afval-recycling, voorkomen van milieuvervuiling en bescherming van ecosystemen. Op grond van deze ‘normen’ krijgen beleggingsinstellingen een label van meer of minder duurzaamheid opgeplakt.

Doel van de hele operatie is om het financieren van activiteiten die de EU onwelgevallig vindt aan financiële belemmeringen te onderwerpen en bij voorkeur onmogelijk te maken. Dirigisme van de bovenste plank, en gezien het track record van de EU op het gebied van alles dat met klimaat, energie en wetenschappelijke rationaliteit te maken heeft, uitermate zorgwekkend.

Schandpaal

In 2018 kwam de EU met een voorstel om pensioenfondsen en verzekeraars te verplichten ESG-overwegingen te betrekken bij hun beleggingsbeslissingen. In hun verslaggeving worden deze instellingen verplicht om uitgebreid te rapporteren over hoe deze nieuwe normen geïmplementeerd worden, en wat het succes ervan is. Vanzelfsprekend geeft dit de EU de instrumenten in handen om die instellingen die zich niet braaf genoeg opstellen aan de communautaire schandpaal te nagelen.

Bevoogding pensioenfondsen

Als we beseffen dat het stelsel van aanvullende pensioenen in Nederland tot stand komt via premiebetaling door verplichte deelnemers, die zelfs geen economische eigenaren van hun inleg zijn, is bemoeienis van de EU met hoe deze middelen belegd worden toch wel buitengewoon extreem. Waar toch naar het gevoel van velen sprake is van uitgesteld loon, zit de gemiddelde deelnemer in een pensioenfonds niet op dit soort bevoogding te wachten. Om op dit punt aan de EU-betutteling te ontsnappen, is keuzevrijheid en individualisering van ons pensioenstelsel overigens een uitstekende remedie.  

Groen overheidsdirigisme

Duidelijk is dat de EU vastbesloten is om ‘groene’ beleggingen de wind in de zeilen te geven. Rekenkundige logica geeft aan dat overheidsdirigisme bij beleggingen niet de manier is om een optimaal beleggingsresultaat te behalen. Voor een ideologisch getint gezelschap legt dat weinig gewicht in de schaal. Bij wat meer empirisch ingestelde burgers bestaan er echter grote twijfels over de te verwachten effectiviteit van deze betuttelende maatregelen. Om onze financiële instellingen in de EU aan veel restrictievere regelgeving te onderwerpen dan de rest van de wereld lijkt dan ook een patent recept voor een Europa dat economisch steeds verder achterblijft bij machtsblokken als de VS en China.

Blijft het bij deze maatregelen? Aangezien de EU heeft ingezet op een klimaatideologie die gekenmerkt wordt door een totaal gebrek aan natuurwetenschappelijke onderbouwing, maar die wel tot gigantische en zelfs niet gespecificeerde kosten gaat leiden, mag verwacht worden dat de behoefte aan middelen alleen maar zal groeien. Omdat de EU zelf niet over deze middelen beschikt, moet er een strategie gevonden worden om anderen het benodigde geld uit de zak te kloppen.

Literatuur:

- Bijkerk, André, Investering pensioenfondsen in ‘renewables’, Climategate.nl, 16-2-2016-
- Bouwmeester, Paul, Klimaat voor leken, Climategate.nl, 16-12-2022
- Dirkse, David, De rattenvanger van Hamelen, Cilmategate, 18-3-2019. (citaat: De hele geschiedenis door is voorspeld dat de heersende consumptie niet duurzaam kon zijn. De Romeinen .......... klaagden hier al over).
- Lange, Kees de, De EU is op jacht naar uw geld (2), OpinieZ, 26-1-2020
- Scheffers, Paul, ‘Duurzame’ keurmerken: ‘force majeure’ of ‘farce majeure’?, Climategate.nl, 5-8-2020.
- Smelik, Jan, Klimaat versus milieu, Climategate, 20-9-2020.
- Thoenes, Dick, Sprookjes rond een duurzame energievoorziening, Climategate.nl, 2-7-2019.
- Wentzel, Cyril, Hoorzitting Provinciale Staten Groningen inzake duurzaamheid, d.d. 9-9-2020, Climategate.nl, 23-9-2020.

Links:
www.dutchnews.nl, 28-2-2011, die zich baseren op het CBS
www.duurzaamnieuws.nl

	Web www.hugovandermolen.nl

Deze website is een activiteit van dr. Hugo H. van der Molen, Copyright 2007 e.v.

Mail ons uw commentaar, aanvullingenen en correcties !

Follow@plattezaken en Facebook of Linkedin